Адвокат клиентка:
— Миннән бернәрсә дә яшермәгез.
Һөҗүм ясап, банктан бер миллион сум акча алуыгыз дөресме?
— Ант итәм, юк!
— Ул вакытта мин сезне яклаудан баш тартам. Кем миңа
гонорарны түләр?
***
Хатыны төнлә саташып уяна да ирен төрткәли башлый.
— Сыптыр тизрәк, ирем кайтты!
Ире күлмәк-штанын эләктерә дә тәрәзәдән сикерә. Үзе
очып бара, үзе уйлый: “Тукта, мин кем булып чыгам соң алайса?”
***
Укытучы үзенең коллегасына зарлана:
— Ай, эләкте миңа аңгыра балалар. Аларга теорема аңлатам — аңламыйлар. Икенче тапкыр аңлатам — аңламыйлар. Өченче мәртәбә аңлатканда үзем дә аңладым, барыбер аңламыйлар.
***
Төн. Караңгы почмакта ике кеше очраша. Шуларның берсе сорап куя:
— Якын-тирәдә милиция юктыр бит?
— Юк, — дип җавап бирә икенчесе.
— Ул вакытта өс киемеңне сал.
***
Хатын иренә:
— Кадерлем, син “Ничек итеп йөз яшькә кадәр яшәргә?” —
дигән китап алып кайткан идең. Шуны һич тә таба алмыйм.
Кая китте икән ул?
— Синең әниең укый башлагач, мин аны чыгарып ташладым.
***
Татлы җимешем, синнән бер нәрсә сорыйм әле.
— Сора, кадерлем.
— Син мин үлгәннән соң бүтән беркемне дә яратмаска ант
итә аласыңмы?
— Әгәр үлмәсәң?
***
Төрмә камерасында:
— Сине ни өчен утырттылар?
— Яңа елга бүләкләрне бик иртә әзерли башлаганга.
— ?!
— Кибет әле ачылмаган иде…
***
Суд бара.
— Хатын-кыз булып киенгән кешенең җинаятьче икәнен каян белдегез?
— Ул бер витрина янында да тукталмады.
***
Төнлә ир кеше ниндидер тавыштан уянып китә. Күзен ачса, берәү шкаф тартмаларын актарып маташа.
— Әй, син, нәрсә эзлисең анда?
— Акча!
Ир кеше аркасы белән үк борылып ята.
— Тапсаң — уят.
***
— Әнием, мин тыныч кына утырсам, син бер теләгемне үтим дидең.
— Әйткән идем шул. Я, нинди теләгең бар?
— Хәзер кычкырыйм әле?
***
Рушан мәктәптән кайткач, әтисе сорый:
— Улым, сине бүген такта янына чакырдылармы?
— Әйе.
— Я, шуннан!
— Иртәгә сине чакырырлар.
***
Ит сата торган кибеткә ашыгып бер хатын-кыз килеп керә.
— Сездә тавык бармы?
Сатучы суыткычта калган бердәнбер тавыкны чыгарып үлчәүгә куя. Үлчәү төгәл бер килоны күрсәтә.
— Ы-һы. Ә зуррак юкмы?
Сатучы тавыкны кире куя да яңадан шуны ук алып сала һәм үлчәүгә бармагы белән баса. Үлчәү кило ярымны күрсәтә.
— Шәп! Миңа икесен дә бирегез!
***
Ике дус сөйләшә:
— Рәшиттән хатыны киткән.
— Шулаймыни? Кәефе ничек соң?
— Хәзер тынычланды инде. Башта шатлыгыннан хыялланыр дип курыккан идек.
***
— Илдус, Ирекнең башына таба белән син суктыңмы?
— Әйе. Тик аның аяклары моңа кадәр үк кәкре иде.
***
— Нишләп кәефең юк?
— Ахыры күңелсез тәмамланган бер китап укыдым.
— Нинди китап соң ул?
— Минем саклык кенәгәм.
***
Шотландияле редакциягә хат җибәрә. “Әгәр дә сез шотландиялеләрнең саранлыгы турында мәзәкләр язуны туктатмасагыз, мин газетагызны күршеләремнән алып укымаячакмын!”
